Teksten - Verhaaltjes: TEPELSTREELTJE

Deze tekst doorsturen naar uw vrienden via email
Er was eens een drugsdealer die altijd pochte over zijn hebben en kunnen. Hij zei bv. “Ik ben de beste drugsdealer ter wereld, mijn vrouw snuift 3 kg per dag”, en schepte op over zijn dochter Poesje: “Mijn dochter kan van suiker de beste cocaïne maken”. De drugsdealer ging het meteen vertellen aan de baas. De drugsbaron geloofde het niet en zei: “breng die dochter hier!” De volgende dag brachten ze Poesje naar een kamer waar er 5 kg suiker klaar lag. De baron verplichtte haar om die suiker in zuivere cocaïne te vervangen en sloot haar op. Poesje begon te huilen, plotseling verscheen het lelijkste ventje dat ze ooit gezien had. Het mannetje zei: “In ruil voor jouw digitale horloge zal ik het doen.” Het mannetje begon de suiker op te snuiven met zijn rechterneusgat en uit zijn linkerneusgat kwam er eerste klas cocaïne. Poesje gaf hem haar digitale horloge en het mannetje verdween. De volgende dag kwam de drugsbaron binnen. Hij kon zijn ogen niet geloven maar in plaats van haar te laten gaan, sloot hij haar op in een andere kamer waar 20 kg suiker lag. Hij beval haar om het opnieuw in cocaïne te veranderen. Niet lang nadat de deur gesloten werd, verscheen opnieuw het mannetje. “Wat krijg ik van je als ik dit verander in cocaïne?” Poesje zei dat hij haar GSM zou krijgen. Het mannetje begon opnieuw te snuiven en na een paar uur was alles veranderd in cocaïne. Bij zonsopgang kwam de baron de kamer binnen. Hij besloot Poesje niet naar huis te laten gaan voordat ze 100 kg suiker in cocaïne had veranderd en sloot haar opnieuw op. En opnieuw verscheen het mannetje en zei: “Wat krijg ik om de suiker om te zetten?” “Oh wat je maar wilt!”, zei Poesje, “Maar ik heb niets meer om te geven”. “Ik bedenk wel iets”, zei het mannetje en begon razendsnel te snuiven. Poesje bedankte het mannetje. “Omdat ik je dit keer geholpen heb, moet je eerstvolgende kind gegeven worden.” Het mannetje verdween. Toen de baron de cocaïne zag, zei hij: “Ik zal met je trouwen.” Een jaar daarna kreeg ze haar eerste kind. Het mannetje verscheen opnieuw en zei: “Ik kom mijn beloning halen.” “Neen, neen, neen, alles maar niet mijn kind!”, schreeuwde Poesje. “Dat dacht ik al!” antwoordde hij bruusk. “Alleen als je mijn naam binnen de 3 dagen weet, mag je je kind houden.” Meteen liet Poesje haar dienaars op het internet zoeken naar namen. Maar na 2 dagen had ze de naam nog altijd niet gevonden. De derde dag klopte een bediende aan en zei: “Ik zocht heel het web af, maar vond eerst niets. Maar toen ik naar de online ‘Meisjes van plezier’ ging kijken, zag ik via een webcam een lelijk ventje bij de meisjes zitten. Hij riep: “Streel mijn tepel, want ik heet niet voor niets TEPELSTREELTJE!”. Poesje voelde zich in de zevende hemel en toen het mannetje voor de laatste keer kwam, noemde ze eerst de lelijke namen op: “Tom? Reinout? Duchan? Alexander? Wim? Steven?” “Neen, neen en nog eens neen. Geef maar uw kind af!”. “Of is het TEPELSTREELTJE?” Het mannetje schrok zo en begon te stampen op de grond en veranderde in een cocaïneberg. Zo snoven Poesje en de baron nog high en gelukkig, en als ze niet dood gegaan zijn, dan leven ze nog!!!

Willekeurige teksten